সোণোৱালী দিনবোৰৰ স্মৃতিত......
সোণোৱালী দিনবোৰৰ স্মৃতিত......
মোৰ প্ৰিয় শব্দ আকাশ, সাগৰ আৰু পখিলা । প্ৰিয় ৰং নীলা । আকাশৰ নীলা, সাগৰৰ নীলা । বিশাল আকাশ, পাৰাপাৰহীন সাগৰ আৰু সুগভীৰ নীলা ।
সৰুতে আকাশলে চাওঁ আৰু ভাবোঁ---- "কিমানডাল বাঁহ, ইডালৰ ওপৰত সিডালকে, জোৰা দি উঠিলে আকাশখন চুই চাব পাৰিম ? চাগে তিনিডালমান বাঁহেৰেই হৈ যাব । আকাশখন চুই চাব কেনেকুৱা লাগিব বাৰু ? বাঁহবোৰ জোৰা দি দি বেছি দীঘল হ'লে যদি আকাশৰ গাত খোঁচ খায় টুকুৰা টুকুৰকে ভাগি পাৰিব নেকি বাৰু আকাশখন ? সঁচাকে যদি আকাশখন ভাগি আহে সেই ঠাইখিনি দেখিবলে বৰ বেয়া হব চাগে ? নাই নাই অলপ সাবধান হ'ব লাগিব যাতে আকাশৰ গাত খোঁচটো নালাগে । মেঘবোৰ বাৰু ক'ত ক'ত যায় এনেদৰে উৰি উৰি ? মেঘবোৰৰ কিছু মজা দেই এনেদৰে উৰি উৰি যাব পাৰে । সিহঁতে আকাশো চুব পাৰে । ময়ো এনেদৰে মেঘৰ দৰে উৰি যাব পৰা হ'লে !"
সকলোৰে ল'ৰালিৰ কল্পনাৰ জগতখনত চাগে আকাশ আৰু মেঘবোৰ থাকেই ।
সন্ধিয়াৰ আকাশৰ ঘৰমুৱা হোৱা বগা বগা বগলীবোৰো মোৰ কল্পনাৰ অন্যতম ভাললগা সঙ্গী । সকলোৱে মিলি বগলীৰ পৰা বিচাৰোঁ হাতৰ নখত বগা বগা ফুট । বগলীবোৰ নেদেখা হোৱাৰ লগে লগে নিজৰ নিজৰ নখত থকা সৰু বগা বগা ফুটবোৰ সংখ্যা আগদিনতকে বাঢ়িল নে নাই গন্তি কৰি চাওঁ । সদায়ে কিন্তু নিজৰ নখত বগা ফুটবোৰ বঢ়া আৰু আনৰ নখত কমি যোৱা বা একেই থকা দেখোঁ । এতিয়া ভাবিলে হাঁহিও উঠে আৰু ভালো লাগে । কি যে সুন্দৰ আছিল তাহানিৰ নিজৰ পৃথিৱীখন । এতিয়াও মোৰ নখত মাজে মাজে হোৱা বগা বগা ফুটবোৰ দেখি ভাল পাওঁ । খন্তেকৰ বাবে নিজৰ মাজত পুনৰায় উদযাপন কৰো ল'ৰালিৰ সণোৱালীখিনি । কেতিয়াবা ভগাই লওঁ সেই দিনবোৰ মোৰ ল'ৰা দুটাৰ সতে আৰু কেতিয়াবা উদযাপন কৰোঁ নিজৰ সতে, সংগোপনে ।
অনবদ্য লিখনি
ReplyDelete